Sözün Çoğu

Her şey o kadar birbirine karışmış durumda ki artık hiç bir şeyi bir birinden ayıramaz oldun. Önceleri bir şeylere baktığımızda sadece kendimizi çevremizde olan üç beş kişiyi de içine katarak düşünürdük ama şimdi...

Artık her şey çok farklı bir hal aldı. Bir bakıyorsunuz dünyanın bir ucunda bir kişi bir kişiye selam vermese gelip ucu bize dokunuyor. Bir nefes alacak olsak birilerine fazla gelmeye başladı.

Olaylar ne ara böyle olmaya başladı? Ne ara bütün dünya bir atomun içine sıkıştı, ne ara nefesimiz birilerine zarar vermeye başladı...

Sürekli düşünceler içinde sözün çoğundan kaçınırcasına sadece düşünüyor ve düşünüyorum ama bir türlü bir sonuca varamıyorum.

Ve sonra iyi ki de Müslümanım diyorum. Ne de olsa bizim hesaplarımın çok çok üzerinde bilmemiz gereken bütün sözleri bize asırlar öncesinden bildirmiş olan bir Rabbimiz var.

Şimdi asırlar sonra sözün çoğundan kaçınıp sadece düşünüyorum ve kendi adıma bu insanlara sadece ve sadece üzülüyorum.

Kimilerine üzülüyorum gerçekten cahiller, hiç bir şey bilmeden körü körüne at gözlükleriyle bir yerlere doğru kırbaçlanıp sürülüyorlar, çektikleri arabanın ne nereye gittiğini nede ne taşıdığını bilmiyorlar.

Kimilerine üzülüyorum, öyle bir yalanın içine düşmüşler, öyle bir yalana hulûl etmişler ki artık kendilerini bile yalandan ayıramaz olmuşlar.

Kimilerine de üzülüyorum ki bu kadar gözü dönmüşlük, bu kadar inat neye, ne için çabalıyorsunuz, bile bile nasıl oluyor da Rabbinizden yüz çevirebiliyorsunuz.

Ve ben yine sözün çoğunu bir kenara bırakarak, sükûtuma devam etmeye çalışıyorum.

Söylenmesi gereken her şeyi söyleyen Rabbime hamdederek, şükrederek...